วิกเตอร์ โอซิมเฮน กองหน้าวัย 24 ปี ทีมชาติไนจีเรียกำลังดังระเบิดระเบ้อกับนาโปลี แต่นักเตะ “ อินทรีมรกต ” อีกคนที่มีลีลาเหลือเกิน เป็นแนวรุกสุดแสนจี๊ดจ๊าดก็คือ “Jay-Jay Okocha” หลังไนจีเรียตกรอบ 16 ทีมสุดท้ายศึกเวิลด์ คัพ 1998 โอโคชา ย้ายจากเฟเนร์บาห์เชในตุรกีมาอยู่กับ PSG แฟนบอลในตุรกีชอบลีลาเขามาก แต่ความวูบวาบก็ไม่สามารถให้ทีมได้แชมป์ สถานการณ์เช่นเดียวกันนั้นเกิดขึ้นกับตอนที่ย้ายไปเล่นในฝรั่งเศสเหมือนกัน โอโคชา สามารถพาบอลเลื้อยหลบผู้เล่นคนแล้วคนเล่า คนดูเพลินตา แต่ผลแข่งขันก็ไม่น่าประทับใจนัก การได้แชมป์อินเตอร์ โตโต้ คัพ เมื่อปี 2001 ไม่คุ้มค่าตัว 14 ล้านปอนด์เท่าใดนัก
กลางปี 2002 ดาวเตะทีมชาติไนจีเรียที่สามารถเล่นได้ทั้งมิดฟิลด์ตัวรุก ปีกขวา หรือกองหน้า ก็ย้ายมาเล่นในอังกฤษกับโบลตัน โดยมรดกที่ทิ้งไว้ให้กับปารีสฯก็คือการเป็นพี่เลี้ยงให้กับดาวรุ่งอย่างโรนัลดินโญ โอโคชา ศิลปินลูกหนังที่เล่นฟุตบอลด้วยจิตและวิญญาณกับแซม อัลลาร์ไดซ์ ผู้จัดการทีมสุดเฮี้ยบ เจ้าระเบียบ ไม่น่าจะเป็นส่วนผสมที่เข้ากันได้เลยแม้สักนิด แต่สิ่งที่ออกมาดีกว่าที่คาดคิดไว้ เพลย์เมคเกอร์ชาวไนจีเรียได้เล่นฟุตบอลอย่างมีอิสระ เป็นหนึ่งในนักเตะที่สร้างสีสันและความบันเทิงให้พรีเมียร์ลีกอย่างมาก
การเลือกให้กับสโมสรเล็กๆ อย่าง “ เดอะ ทร็อตเตอร์ส ” ทำให้ความคาดหวังในตัวเขาถูกลดระดับลงมา แต่ถูกทดแทนด้วยการเล่นอย่างมีศิลปะ ทำให้เกมรุกของโบลตันน่าดู และตลอดระยะเวลาที่เล่นให้โบลตัน เขามีผลงานลงเล่น 144 นัด ยิงได้ 18 ประตู 8 แอสซิสต์ และในฤดูกาล 2004-05 โบลตันจบฤดูกาลด้วยการได้อันดับ 6 และได้เล่นในบอลยูฟา คัพอีกต่างหาก
ก.ค.2006 เจย์ เจย์ โอโคชา ย้ายไปเล่นในกาตาร์ แต่นับจนถึงทุกวันนี้แฟนบอลโบลตั้นยังระลึกถึงเขาอยู่เสมอ
